Gewapend met een fel lampje begint de specialist – gave huid, donkere krullen, tien jaar jonger dan ik, doch oneindig veel
wijzer – een ontdekkingsreis in mijn neus.
,,Ach ja, ik zie het”, zegt hij opgewekt. ,,Goh… geestig.”
,,Het is anders behoorlijk lastig”, zeg ik. ,,Vooral ’s nachts.”
Hij knikt begripvol. Terwijl hij een recept uitschrijft, mompelt hij iets over de ondoorzichtigheid van de meeste allergieën.
Ik sta al in zijn deuropening als hij met een vreemde glimlach vraagt: ,,Zou ik nog even mogen kijken?”
Opnieuw het lampje. En weer zijn gelukzalige ,,Geestig”.