Feuilleton: Gerard van Emmerik – Zweden of Noorwegen; of misschien Denemarken (20 en slot) + prijsvraag
zondag 28 oktober 2012 door Gerard van Emmerik
‘Nou,’ zei Karl, ‘dat was dan een goed idee van je, Neil. Ga zitten. Ik maak iets te eten voor je. Jij ook, zoon?’
Ik knikte.
‘Jullie hebben vast een heleboel te bespreken,’ zei Hildegard. ‘Wij trekken ons even terug.’ Ze volgde Karl naar de keuken.
Neil schoof naast me op de bank. ‘Vijf ongelukkige momenten om ergens binnen te vallen,’ verzuchtte hij. ‘Numero uno… Aanbellen als knus gezin net aan tafel wil gaan…’ Daarna zweeg hij. Wat was er mis met hem? Of lag het aan mij?
‘Hoe is het?’ vroeg ik.
‘Gaat.’ Hij bleef strak voor zich uit turen. ‘Met jou?’
‘Ook. Hoe ben je hier zo snel gekomen?’
‘Lange versie of de samenvatting?’
‘Kies jij maar.’
‘Gelift met een trucker. Hij wilde iets met me. De hele tijd van die vragen. Of ik een meisje had en hoezo dan niet en of ik weleens met mezelf speelde, dat soort gezeur. In het bos draaide hij een parkeerplaats op, zogenaamd om even uit te rusten. Toen kreeg ik ook zin en hebben we… nou ja, een beetje zitten rotzooien. Hij stonk alleen wel verschrikkelijk naar knoflook…’
Ik probeerde me Neil voor te stellen met een trucker. In een krappe cabine. Wat betekende een beetje rotzooien? Gezoend of nog meer?
‘Kon je eigenlijk wel weg?’ zei ik zo onverschillig mogelijk. ‘Er waren toch kijkers voor je? Die Porschemensen. Het klikte, zei je. Ze zouden je nemen.’
‘Ik zie wel.’ Zijn schoenzolen tikten een onrustig ritme op de plavuizen. ‘Jij hebt mazzel, jongen. Lekker ruim hier. En die rust. Zou ik ook wel willen. Maar over een paar jaar hebben we zelf zo’n huis. Madrid of Berlijn. Alleen wij tweeën…’ Voor het eerst leek hij zich te ontspannen. ‘En een hond, we nemen zo’n kleine witte, je weet wel, met een bruine staart.’
‘Of een kat,’ zei ik. ‘Een kat is leuker. Niet zo slaafs.’
‘Je baalt hè? Dat ik gekomen ben?’
Ik wist niet wat ik ervan vond, maar ik schudde nee.
‘Welles,’ mompelde hij. ‘Ik voel het.’
En daarna kwamen Hildegard en Karl binnen met een schaal dampende ragoutbroodjes.
Ik geloof dat ze Neil mochten. Heel erg mochten! Alles wilden ze van hem weten. Of het moeilijk voor hem was, zonder mij in het instituut, of zijn ouders nog leefden…
Neil nam er de tijd voor. Dancefestival, dronken spookrijder op de terugweg, politie die kwam vertellen dat er iets met zijn ouders was gebeurd…
Toen hij eindelijk klaar was met zijn verhaal en vroeg of er nog bussen reden, wreef
Hildegard haar ogen droog en riep: ‘Geen sprake van! Veel te laat om nu nog terug te gaan! Ik zit te denken… waarom neem jij vannacht niet de stretcher?’
In het donker lagen we te zwijgen.
‘Slaap je?’ fluisterde ik.
‘Dat ding ligt zwaar klote,’ zei hij.
Gekraak, gevolgd door zijn voetstappen op het zeil. Mijn dekbed werd opengeslagen. ‘Ik lig liever naast jou,’ zei hij. ‘Tenminste, als je het goed vindt.’ Zijn hand ging naar mijn buik, en toen verder omlaag. ‘Hé, volgens mij vind je het goed…’
Hij kroop naast me en raakte opnieuw mijn ding aan.
Zachtjes beet ik in zijn kin. Zijn adem geurde nog naar ragout.
‘En hoe nu verder?’ zei ik.
‘Geen idee.’ Met zijn zakdoek wreef hij mijn buik droog. ‘Kan ik hier blijven denk je?’
‘En het instituut dan? Ze gaan je zoeken.’
‘Ze doen hun best maar. Ik heb mijn telefoon uit.’
‘En die Porsche-mensen?’
Hij zuchtte en draaide zich op zijn zij.
‘De Porsche-mensen?’ herhaalde ik.
‘Zijn er niet. Nooit geweest ook. Verzonnen. Jij verzint ook weleens iets.’
‘Enkele keer,’ zei ik.
Gerard van Emmerik
Misschien had Sylvio zelfs een rijke fantasie, 20 feuilletons lang.
Het was prettig om wekelijks met een bijdrage voor Tzum te komen, maar vanaf nu ga ik me enkele maanden volledig op mijn roman in wording concentreren, waarin Sylvio en Neil de hoofdrollen zullen vervullen.Zweden of Noorwegen; of misschien Denemarken… zit vol raadsels. Wie is de vader van Silvio? Zijn Hildegard en Karl misschien toch Silvio’s werkelijke ouders? Wat heeft Silvio nu eigenlijk op zijn geweten?
Inmiddels weet ik hoe en wat, maar ik ben ook benieuwd naar de verbeeldingskracht van de lezer. Heb jij een originele ontrafeling van bovengenoemde geheimen? Voor de meest vindingrijke antwoorden stelt uitgeverij Nieuw Amsterdam 5 verrassende prijzen beschikbaar. Stuur je voorstel naar info@tzum.info.
Gerard van Emmerik
is schrijver. Hij debuteerde met de verhalenbundel Iets Scherps, Een Priem (1993). Zijn laatst verschenen roman is De kippenjongen (Nieuw Amsterdam) uit 2011.