Schrijver en pianist uit Emst inspireren elkaar

door Jan Visser. donderdag 04 februari 2010

Niet iedereen zou het op prijs stellen om als crimineel in de boeken van zijn beste vriend voor te komen.

Niet iedere schrijver zou kunnen werken bij harde pianomuziek met vaak eindeloze herhalingen van steeds weer hetzelfde thema. Toch genieten boekenschrijver Gerard van Emmerik en concertpianist Marc Pauwels uit Emst van elkaars werk. Zij denken er zelfs over om samen te gaan optreden voor een breed publiek.

Het ‘Emstergat’ Kievitsveld is er om tussen de hoofdstukken en études door even te kunnen ontspannen. In het heldere water van dat meertje langs de A50 zwemmen ze na een paar uur hard werken. Of ze zwerven door de Veluwse bossen en heidevelden. Gerard van Emmerik (54) groeide op in Vaassen en kent de geschiedenis van zijn dorp als geen ander. Hij schrijft over zijn jeugdjaren in Vaassen in ‘Kippen’, de werktitel van de roman die binnenkort zal verschijnen. De kippen van zijn vader en zijn jeugd staan daarin centraal. Ook hoe het is om van de Veluwe naar Amsterdam te verhuizen en bij nonnen in een klooster als student Nederlands onderdak te vinden. Van Emmerik heeft een rijke fantasie en een onbeduidend voorval kan al de aanzet vormen tot een nieuw verhaal. Een dame in een tram die naar buiten kijkt, een overkomende luchtballon, een valse noot van zijn vriend Marc.

Marc Pauwels (49) speelt bijna nooit vals. Elke noot die uit zijn vleugel opstijgt is zuiver van toon. Niet verwonderlijk voor een concertpianist en docent pianomethodiek aan de Schumann Akademie. Hier in hun bungalow in de Emster bossen en in een appartementencomplex voor praktiserende musici in Amsterdam kan hij zich helemaal uitleven. Muziek is inspiratie maar vooral ook transpiratie en lang voordat hij een concert geeft, studeert hij per dag acht uur. Hij heeft een zwaar beroep dat volgens hem het best met fysieke topsport kan worden vergeleken. Na vier uur studie onderbreekt hij zijn pianospel om in het koele water van het Emster Gat te kunnen ontspannen. Pauwels: ,,Dan ben ik helemaal schoon van binnen en kan weer heerlijk oefenen.”

Dan sluit Gerard de deur van zijn werkkamer meestal, omdat de harde pianomuziek hem teveel uit zijn concentratie haalt. Niet altijd, soms luistert hij met volle aandacht en inspireert de muziek hem juist. Of dat ook merkbaar van invloed is op de loop van een verhaal, durft hij niet te zeggen. Toch komt er in zijn boeken altijd een pianist voor. Van Emmerik: ,,De een of andere Joegoslavische crimineel, een criminele slager of een criminele pianostemmer.” Zijn vriend lacht vanachter de vleugel en vertelt dat ze van plan zijn om in de toekomst samen te gaan optreden. Nu nog doen ze hun optredens in heel Nederland onafhankelijk van elkaar. Gerard leest voor uit zijn eigen werk, daarbij bijgestaan door een gitarist en een dichter. Half januari is hij begonnen met zijn nieuwe literair-muzikale salon ‘Moeders gaan niet dood’. Gerard van Emmerik: ,,Het zou leuk zijn om in de toekomst samen met Marc op te gaan treden. Hij speelt dan piano en ik lees voor. Nee niet zingen, want daar leent mijn stem zich niet voor.”